طبیعت - معماری
رابطه طبیعت و معماری از زمان پیدایش معماری که همان دوره غارنشینی می باشد وجود داشته است. از هنگام سکونت انسان اولیه در کوه و جنگل که طبیعت عامل تعیین کننده سکونت گاه وی، شغلش و حتی وسعت خانه و شهرش بوده است تا عصر تکنولوژی که بزرگترین سازه های معماری شامل پل ها، برج ها و فرودگاه ها با الهام از ساختار طبیعت و موجودات زنده ساخته می شوند، می توان از طبیعت به عنوان منبع ایده و استنباط بسیاری از معماران و طراحان نام برد. ساختار خانه ی مورچه، زنبور عسل و پرندگان به طرز جالبی در طراحی فضاهای معماری با کاربری های مختلف استفاده شده است. به طور مثال از نوع خانه مورچه به علت پیچیدگی در روابط عملکردی تودرتو ترین زندان ها و سازمان های بازجویی ساخته شده است و یا ساختمان استادیوم آشیانه پرنده پکن به علت بهره گیری از ایده های خلاقانه و پیشگام در طراحی سازه و پوسته معماری مورد توجه معماران و منتقدین هنری قرار گرفت.
در حقیقت این استادیوم که به آشیانه پرنده معروف است و نمونه های مشابه دیگر موارد برجسته از کاربرد علم زیست سنجی یا ارگانیک شکلی معادل نام انگلیسی بیومتریک در معماری مدرن به شمار می آیند. علم بیومتریک معتقد است هیچ چیز در طبیعت بیهوده ساخته نشده است و به بررسی ساز و کار طبیعت و موجودات زنده پرداخته و سعی میکند از آن در علوم مختلف از جمله معماری بهره گیرد. همچنین از گذشته باتوجه به اقلیم هر منطقه و شاخصه های اقلیمی آن همچون باد، نورخورشید، طبیعت و آب و هوا، نوع زیستگاه یا محل سکونت ساکنین مشخص می شده است، که هم اکنون شاهد شکل گیری راهکارهای علمی و عملی همچون سلول های فتوولتاییک، توربین های بادی و غیره برای استفاده از این ویژگی های طبیعت هستیم.
اهمیت طبیعت در معماری آنقدر مورد توجه معماران بوده است که لوکوربوزیه می گوید: ما با قوانین طبیعت همسو و هم صدا هستیم و این قوانین بر ما حاکمیت دارند و همه اعمال ما بر اساس آن هاست. رعایت نظم طبیعت در معماری به گونه ای است که ترکیب صوری یا هر آرایش قاعده مند، روشمند، یا هماهنگ در نوع قرار گرفتن موجودات زنده واقع در یک مکان یا فضا اگر در معماری رعایت شود نتیجه چیزی جز زیبایی عملکردی و بصری نخواهد بود. اگر در نوع قرار گرفتن موجودات تشکیل دهنده یک گروه در طبیعت یا مجموعه شرایط طبیعی که در آن هرچیزی در جای مناسب و شایسته خود قرار می گیرد دقت شود و اصول آن در معماری و حتی شهرسازی رعایت گردد مجموعه ای پدید می آورد که وظیفه مناسب خود را انجام می دهد. فرم های گوناگونی که در طبیعت اطراف ماست هر یک در دل خود معانی قابل تاملی دارند. برای یافتن این معانی باید با نگاهی جدید و متفاوت به پدیده های محیطی و طبیعی نگریست برای مثال هم شکل بودن فرم و نحوه توسعه کاروانسراها با افق در کویر، هماهنگی رنگ مصالح خانه ها در منطقه شمالی ایران با رنگ طبیعت اطراف، ضخامت دیوارها در یزد در پاسخ به طبیعت خشن و گرم منطقه، سقف شیب دار ابنیه در شمال و بارندگی منطقه همگی از مصادیق همخوانی طبیعت و معماری می باشند. امروزه از ساختار اسکلت حشرات همچون جیرجیرک در طراحی مفهومی سازه فضاهایی همچون ترمینال ها و فرودگاهها استفاده می شود. در حقیقت رابطه طبیعت در معماری موضوعی است که تا بینهایت ادامه داشته و هرگز تمام شدنی نخواهد بود.
